Vaak zijn dingen kinderlijk eenvoudig. Om te controleren in hoeverre de inhoud van deze video overeenstemt met de dagelijks waarneembare werkelijkheid hoef je alleen maar je voordeur uit te stappen en om je heen te kijken.
Het verbaasde me, jaren 1…
Vaak zijn dingen kinderlijk eenvoudig. Om te controleren in hoeverre de inhoud van deze video overeenstemt met de dagelijks waarneembare werkelijkheid hoef je alleen maar je voordeur uit te stappen en om je heen te kijken.
Het verbaasde me, jaren 1990', hoe snel vooral de jongste generatie verknocht raakte aan de mobiele telefoon. Prepaid belminuten waren stikduur, en al snel verscheen het fenomeen belbundel. Ik zag op tv een bericht over hoe jongeren financieel in de problemen kwamen omdat niet uitkwamen met hun minuten/sms-jes. Verschillende jongeren vertelden dat ze per maand tussen 1.250 en 3.000 sms-jes verstuurden...
Zelf vond ik het allemaal maar onzin. Ik vond mezelf bepaald niet zo belangrijk dat ik altijd bereikbaar zou moeten zijn. Ik had thuis toch een vaste telefoon met voicemail, de opvolger van het vroegere antwoordapparaat?
Uiteindelijk ging ik toch overstag. Een mobiele telefoon die alleen kon wat een telefoon behoort te kunnen. Bellen. In die tijd bezocht ik vaak een soort klooster, diep in de Belgische Ardennen. Ik reed een oude auto, en je zou maar met stukken komen te staan in de middle of nergens. Ik ben niet per sé tegen technologie, maar zelf nadenken houdt je hersenen in topvorm. En daar houd ik van.
Maar vanwaar die obsessie om continue met iedereen in contact te staan? Ik dacht toen al: “Wat een kloteleven moet iedereen toch gehad hebben voor de introductie van mobiele telefoontechnologie...”
In die tijd hadden weinigen ooit gehoord van Transhumanisme. En, zoals met zo'n beetje alles, werd het gepresenteerd als een verrijking van ons menselijk leven. Wie had toen kunnen denken wat erachter school? De lancering van de eerste Iphone was in januari 2007. Hoe slim was het om het een “smart phone” te noemen, een slimme telefoon...?
Ik heb vaak gewezen op het belang van kennis van psychologie. Het is hun sterkste wapen, en onze onwetendheid aangaande is onze grootste zwakte. Al tientallen jaren, en het werd nog maar eens dik onderstreept tijdens het mondmasker-era, wat ik waarneem is dat de massa van medemensen eigenlijk in hun mentale en persoonlijke ontwikkeling is achtergebleven bij de ontwikkeling van hun lichaam.
Ook weer niet zo moeilijk. Om te groeien en ontwikkelen heeft ons lichaam de juiste voedingsstoffen nodig om tot volwassenheid te komen. Maar geldt niet hetzelfde voor onze geest? Het gereedschap dat we de rest van ons leven nodig hebben om door de roerige wateren van het leven te manoeuvreren? Lichamelijke volwassenheid is natuurlijk duidelijk zichtbaar. Maar de geestelijke, de mentale volwassenheid uit zich in wat er uit iemands mond komt, en diens gedragingen. Door dit gebrek aan mentale volwassenheid zullen velen het niet redden en veranderen in de Mens 2.0. Want kinderen zijn makkelijk beïnvloedbaar, je kunt ze alles wijsmaken. Een snoepje is al genoeg.
Voor de weinige overgebleven is er hoop. Maar ook er is een voorwaarde: Genoeg mensen moeten samenkomen en hun ego's aan de kant schuiven. Oei...
