The Great Exit of Amsterdam Roest

Twee maanden geleden op 21 juni maakte ik deze video. De weken ervoor werd ik overspoeld door emoties toen na ruim een jaar in crisistijd het besef indaalde waarvoor ik lange tijd mijn ogen heb gesloten.
Sinds april 2020 waarschuw ik mensen met het toekomstbeeld dat op ons af zit te komen. Dat we afstevenen op een maatschappelijke tweedeling tussen gevaccineerden en ongevaccineerden. Dat onze sectoren gebruikt gaan worden als gratis extensie van het overheidsapparaat voor het handhaven van onrecht. Voor het uitsluiten van een grote groep mensen op basis van een andere overtuiging van wat goed is voor onze gezondheid. Ik zeg deze dingen niet als zo lang omdat ik de toekomst kan voorspellen, maar omdat alle plannen openbaar en inzichtelijk  zijn voor iedereen die durft te kijken. Ik begrijp dat velen mensen ervoor kiezen om dat niet te doen. Om te blijven hangen in het comfort van onwetendheid en te blijven vertrouwen op het inzicht van de paar aangewezen experts. Ook ik heb op zakelijk niveau last gehad van een bepaalde cognitieve dissonantie. De toekomst van onze sector kon ik in theorie heel goed voorspellen, maar daarnaar handelen zou betekenen dat ik alles moest opgeven dat ik tot nu toe heb opgebouwd. Dat was lange tijd een brug te ver. Tot in de eerste week van juni de man met hamer kwam en ik besloot niet langer tegen beter weten in, verder te kunnen bouwen aan iets dat binnen mijn morele kaders niet houdbaar is.
Iedere vezel in mijn lijf verzet zich tegen het idee nog langer in afwachting te blijven van de grillen van de overheid. Op valse hoop te varen om oude dromen te kunnen blijven realiseren. Te wachten op de volgende lockdown die weer een beetje rek uit mijn veerkracht trekt. Tot het moment komt, waarvan ik al lang wist dat het zou komen. Het moment dat ik door de overheid wordt gebruikt om mensen hun grondrechten te schenden in ruil voor bestaansrecht van mijn eigen zaak. Dat ik moet kiezen voor mijn eigen overleving en daarom moet buigen voor beleid, of ik met rechte rug en kin omhoog mijn zelf gegraven graf inloop.
Ik besloot te passen voor beiden scenario's en de controle over mijn toekomst weer in eigen hand te nemen. Zodat ik op een dag aan mijn kleinkinderen kan vertellen dat ik mij nooit uit eigenbelang heb laten verleiden tot uitsluiting en discriminatie. Zodat ik mezelf in de spiegel kan blijven aankijken omdat ik altijd ben blijven staan voor onze vrijheid. Ook als dat betekende dat ik daarvoor dingen moest laten vallen, die mij dierbaar zijn.