Martin is niet meer. Dat hij de rust mag vinden die hij zocht.

Martin, 18 Oktober 2020, op fb: "A long time ago, the whistling in full-blow, whistling Bach or Indian ragas or blues.. Now mostly blues.. Love is lost",
In september 1999 Martin Spaink improvised in our studio in Amsterdam. He was selected for the world championship whistling in Canada that year. Spaink is not just an average, everyday whistler but a whistler with large aspirations and the ambition to become a champion in the art. He is a connoisseur of medieval music and he liked Bach a lot. He also studied the art of overtone singing, a vocal technique in which special overtones are heard over the singing part. On a music trip through Mongolia he was taught by a traditional singing master and in Amsterdam he studied Indian classical music for seven years. In the interview he told Han Reiziger: ‘When things are going well, I have a three-octave range that's equal to the four strings of the viola. You whistle in a tune and you whistle out a tune, that's what it comes down to technically in the raga. Because of the deflecting tones it is impossible to play the melody on the piano, but for a whistler it is ideal.’

More music: https://www.vpro.nl/vrijegeluiden

This video was recorded in 1999 for VPRO Reiziger in Muziek, predecessor of VPRO Vrije Geluiden: music program made by the Dutch public broadcast organization VPRO

http://www.youtube.com/vrijegeluiden
http://www.facebook.com/vrijegeluiden
twitter, instagram @vrijegeluiden
#whistle
#MartinSpaink
#indianclassicalmusic

VPRO Vrije Geluiden heeft een video in de afspeellijst Muziek van ver geplaatst. 15 oktober 14:59
In september 1999 improviseerde kunstfluiter Martin Spaink in onze studio in Amsterdam. Wat een genot. Hij was dat jaar geselecteerd voor het wereldkampioenschap in Edmonton (Canada). Martin was meubelmaker maar floot altijd al veel en graag. Hij vertelde: “Het is prettig dat ik m'n instrument altijd bij me draag. 's Nachts wandel ik fluitend over de binnenpleintjes van het KNSM-eiland, nooit te lang op dezelfde plaats om geen bloempot tegen m'n hoofd te krijgen. Zodra ik even een momentje heb, haal ik stemvork en partituur uit m'n borstzak tevoorschijn en begin ik te fluiten. Vooral op de binnenplaats van het Amsterdams Historisch Museum gaat dat mooi.” Maar gaandeweg kreeg hij meer en meer ambitie. Op een muziekreis door Mongolië kreeg hij les van een traditionele zangmeester en in Amsterdam studeerde hij zeven jaar Indiase klassieke muziek. In het interview zei hij tegen Han Reiziger: ‘Als het goed gaat, heb ik een bereik van drie octaven dat gelijk is aan de vier snaren van de altviool.”
Bekijk helemaal: youtu.be/oxyBN6-L9EU