Wanneer er zoveel gebeurt worden veel feiten vergeten. En er is heel veel gebeurd gedurende de “coronapandemie.” Eén van die vergeten feiten stamt uit het begin van de paniekdemie, iedereen moest aan de beademing, hoe dit voortdurend in het nieuws was, dit was wereldwijd, dus er was overal een gebrek aan beademingsapparatuur. En plots hoorde je er niets meer over.
Omdat ik mezelf dag na dag overlaadt met bakken ellende heb ik voor de balans ook wat tegengewicht nodig. In mijn geval is dat racen in snelle auto’s. Virtuele raceauto’s, wel te verstaan. Daarnaast kijk ik video’s van gamers die racespellen spelen. En volg ik het Formule 1 wereldkampioenschap.
Het nieuwe seizoen van 2020 zou beginnen in Australië, op 15 maart. Het gonsde echter al van de geruchten over een nieuwe, dodelijke ziekte die zich snel over de wereld verspreidde. Met alle kaarten al verkocht en de bezoekers aan het hek besloot de organisatie het weekend af te lassen. Het begin van het seizoen werd voor onbepaalde tijd uitgesteld.
Normaal gesproken zijn de deelnemende teams aan deze meest technologische sport die er is bezig met het ontwerpen, testen en produceren van nieuwe onderdelen. Met dit uitstel zaten ze duimen te draaien. Een aantal teams ging in plaats daarvan beademingsapparatuur maken. Een nobele daad, zonder meer. Wisten zij veel…
Zo is het nieuws, en zo is het weg. Iemand opgevallen hoe alles rond beademing plots uit het nieuws is verdwenen? Medio mei 2020 publiceerde de uitmuntende website niburu.co de vertaling die ik had gemaakt van een interview met dr. Rashid Buttar.
Hierin vertelde hij dat beademing met een slang in de luchtpijp de meest indringende en schadelijke vorm is om in te grijpen bij zuurstoftekort. En dat er alternatieven waren, CPAP en BIPAP, die effectiever en minder schadelijk waren. De overlevingskans met intuberingsapparatuur zou ongeveer 15% zijn. Van die 15% overlijdt een groot deel binnen een jaar als gevolg van schade aan de luchtwegen door de beademing…
Waarom dan toch altijd direct aan de beademing? Er bleek een financiële prikkel. In Amerika leverde zo’n behandeling het ziekenhuis $300.000 op. Tel uit je winst…
Maar plotseling hoorde je nooit meer iets over beademing, terwijl de coronatrein maar doordenderde. Ik kan me nog een video herinneren uit die tijd waarin een verpleger geëmotioneerd oproept om te stoppen met beademingsapparatuur omdat hij moet toezien hoe mensen ermee vermoord werden. En nog een paar vergelijkbare video’s van verplegend personeel.
Wanneer zoiets op dergelijke, wereldwijde schaal plaatsvond, willens en wetens, is er dan geen sprake van genocide? Maar ik hoorde er nooit meer iets over. Net als over het gebruik van de combinatie van morfine en Midazolam, binnen het zogenaamde levenseindeprotocol. Maar dat is weer een ander verhaal. Op dit kanaal staat er een video over met de titel “We moeten het hebben over Midazolam.”
Mensen vergeten. Het leven gaat immers door?
