Het is al weer een hele tijd geleden dat we van over de hele wereld berichten ontvingen, begeleid met videomateriaal, van mensen die hun vertrouwen stelden in de overheid en de "weten"schap en braaf hun arm aanboden om zich te laten inject…
Het is al weer een hele tijd geleden dat we van over de hele wereld berichten ontvingen, begeleid met videomateriaal, van mensen die hun vertrouwen stelden in de overheid en de "weten"schap en braaf hun arm aanboden om zich te laten injecteren met een experimentele stof waarvan niemand eigenlijk wist wat er inzat. Plots bleef er van alles van metaal kleven aan hun arm op de plek waar was gespoten. van eetgerei tot mobieltjes. Zou dat effect het gevolg zijn van ingrediënten van wat werd ingespoten?
Dan zou je denken, want daartoe zijn we eenmaal vanaf de wieg in geconditioneerd, dat onze lieve overheid en andere betrokken organen zorgen voor ons aller veiligheid en streng toezicht houden op het hele proces, van ontwikkeling tot kwaliteitscontrole, en weet wat het product bevat.
Antonietta Gatti (ik zal haar uitgebreide CV achterwege laten, je vindt het via Google) controleerde 42 bestaande vaccins op samenstelling en consistentie in kwaliteit,
gebruikmakend van moderne technieken en elektronenmicroscoop. Toen ze haar ogen richtte op de experimentele noviteiten, onjuist betiteld als vaccins, trof ze daar allerlei zaken aan die er niet thuishoorden.
Naast nanodeeltjes van verschillende metalen, die het gevolg zouden kunnen zijn van bepaalde vervuilingen in het productieproces, trof ze ook samenstellingen aan die zij kwalificeert als nanotechnologie. Iets dat is ontwikkeld en opzettelijk is toegevoegd en waarvan het doel onbekend is.
Ze vraagt zich af waarom de fabrikanten dit niet opmerkten bij hun kwaliteitscontrole, noch de toezichthouders, terwijl deze constructies en vervuilingen toch duidelijk zichtbaar zijn onder de elektronenmicroscoop, zoals ze ons ook laat zien.
Ze speculeert dat deze nanoconstructies in het lichaam kunnen worden beïnvloed en gemanipuleerd van buitenaf middels elektromagnetische velden.
Uit eerder onderzoek dat ze deed naar wiegendood bleek dat schadelijke elementen tijdens de zwangerschap van de moeder waren overgebracht op de ongeboren vrucht en bij autopsie werden aangetroffen, onder andere in diens hersenen. Het is dus zeer wel mogelijk dat met de experimentele goedjes geïnjecteerde zwangere vrouwen wat het dan ook was aan nanotechnologie overbrachten op hun ongeboren kind.
Wat de gevolgen op termijn zijn, daar kunnen we alleen maar naar raden...
