Aan het begin van mijn volwassen leven, toen ik me bewust begon te worden van de grotere wereld om me heen, vroeg ik me vaak af wat het toch was dat mensen dreef almaar meer geld te verdienen, al was er genoeg voorradig om de volgende tien generaties te voorzien van een rijk en onbezorgd leven.
Een voor de hand liggende reden die ik zag was het kinderachtige meer willen hebben dan een ander, groter willen zijn, voor het prestige, het aanzien. Om over op te kunnen scheppen. De wereld zou beter af zijn als dat het geval was. Het was het type naïviteit waarin we allemaal geconditioneerd zijn. Pas veel later zou ik begrijpen dat het niet ging om het geld, maar om de macht over anderen die je ermee kunt kopen. Buiten het democratisch systeem om. Dat was al zo in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. En we zagen het in “corona”tijd. Naast investeringen in de “vaccin”industrie bleek dat Bill Gates, met zijn Microsoft-miljarden, de grootste particuliere contribuant was van het WHO, de organisatie die eerst de definitie van “pandemie” veranderde om er vervolgens, naar de nieuwe standaarden, eentje over ons uit te storten...
Wijsheid komt met de jaren. Dat wil zeggen, je moet er natuurlijk wel zelf de moeite voor doen. Een gedachteproces moet worden gevoed met informatie. De informatie moet worden verwerkt. Er is een referentiekader nodig dat moet worden opgebouwd om onderscheid te kunnen maken wat wat is. Veel denkwerk. Wat veel tijd kost. Tijd die veel mensen niet kunnen of willen vrijmaken.
Meestal zal dit proces een geleidelijk ontwaken teweegbrengen uit de geconditioneerde, de opgelegde werkelijkheid, de door onzichtbare krachten achter de schermen gedicteerde perceptie.
Ook dat zal niet zonder slag of stoot gaan.
Een tijd geleden heb ik een presentatie gepubliceerd onder de titel “Vijf vragen,” waarin ik al kort refereerde aan het vals ego. Als je door je onderzoek op een punt komt waar pijnlijk duidelijk wordt dat jij, die jezelf zo hoog achtte, dacht dat je een goed zicht had op de werkelijkheid, naar jezelf toe zult moeten geven dat je het je hele leven mis had. En om allerlei te bedenken redenen kunnen velen dat niet. Een belangrijke? Het wegvallen van enige bredere bestaanszekerheid. Eerder mentaal en spiritueel dan financieel. En daar houden mensen niet van…
We leren onze kinderen om niet te liegen. Waar komen dan alle leugens vandaan? Zijn we zelf wel het goede voorbeeld?
We leren onze kinderen om niet te pesten. Toch wordt 1 op 8 personen als volwassene slachtoffer van pesterijen op het werk. Dat is 12 ½ %. Door wat tussen 2 en 5% psychopaten kunnen zijn, en de rest sociopaten. Bij de psychopaten is het aangeboren, een sociopaat, die vergelijkbaar gedrag laat zien, is zo geworden door omstandigheden. Misschien één van de redenen voor de ruim 1 miljoen Nederlanders die in 2021 antidepressiva slikten (hoewel wetenschappelijk is aangetoond dat ze niet werken). We lijken niet te leren van de geschiedenis. Eigen schuld, dikke bult?
