Wanneer je je er bewust van bent is taal een prachtig iets. Vaak zijn we zo gewend aan het gebruik van woorden dat we de diepere betekenis erachter niet meer zien.
Het plaatsen van “her” voor een ander woord betekent bijvoorbeeld in die context “opnieuw” of “weer.” Op die manier bekeken zien we dan bij het werkwoord “herkennen” dat dit feitelijk betekent “opnieuw kennen.”
“Opnieuw” wijst erop dat hetzelfde zich al eerder heeft voorgedaan, dat we er al eerder kennis mee hebben gemaakt. Ofwel, om iets te herkennen moeten we er eerst kennis mee maken, het kennen.
Met de video’s op dit kanaal probeer ik telkens te wijzen op dezelfde patronen die zich in de wereld op allerlei niveaus afspelen. Ik heb deze leren kennen, dus kan ik ze ook herkennen wanneer ze zich in mijn omgeving afspelen.
Mijn hele leven onderzoek ik al hoe het toch komt dat we als mensheid, met al het technisch vernuft dat we door de millennia hebben laten zien, op het vlak van persoonlijke ontwikkeling zo ver achter zijn gebleven.
Na wie weet hoeveel duizenden jaren van vermeende beschaving heersen er nog steeds onafgebroken oorlogen, armoede, tekorten aan gezond voedsel en schoon drinkwater, gelijkheid, onderling respect.
In deze analyse kom ik telkens weer uit bij het gebrek aan algemene kennis van psychologie, de kundigheid om door de mooie praatjes of een charmant voorkomen heen te kijken, te zien of wie we tegenover ons hebben daadwerkelijk oprecht en integer is of door een gebrek aan empathie een spel speelt met onze gevoelens en emoties voor het behartigen van eigen belangen en verborgen agenda’s.
Het gebrek aan kennis op dat vlak, het vermogen om een bepaald gedrag of patroon te kunnen herkennen, zie ik als de rode draad die door de kenbare geschiedenis loopt. Blijkbaar is het vermogen van de verborgen krachten om de gehele mensheid in die staat van onwetendheid te houden zodanig sterk dat deze vandaag de dag nog steeds intact is. Waarschijnlijk sterker dan ooit.
Persoonlijke ontwikkeling behoeft tijd en een ontbreken aan allerlei afleiding. Maar met de komst van de “smart phone” (die ik altijd “stupid phone” noem) en sociale media (die ik altijd a-sociale media noem) is afleiding nog nooit zo alomtegenwoordig geweest. Daarvoor hoef je alleen maar om je heen te kijken. Zelfs wanneer niet direct in gebruik hebben velen dat vermaledijde ding meestal in hun hand.
Het was een vroege realisatie. Simpel. Een open deur. Je kunt je tijd maar één keer besteden. Ik ben geworden wat ik ben door mijn tijd zoveel mogelijk goed te besteden. Te investeren in persoonlijke ontwikkeling. Informatie inwinnen en verwerken. Erover nadenken, ongestoord door radio, TV, TikTok, Insta en al die andere nutteloze flauwekul. Ik mag graag geloven dat dit me heeft gemaakt tot een goed en integer mens. En willen we een betere wereld dan hebben we er daar heel veel van nodig, mensen die het doorzien en andere keuzen gaan maken.
Vijf tips om je niet te laten misleiden.
YouTube: The Stoic Society
