Es zittern die morschen Knochen

ΦΟΒΕΡΑ ΚΙ ΟΡΓΗ

Φοβέρα κι οργή στους λειμώνες
στην θύελλα σφυρά η λαγκαδιά·
καννάβι και αίμα οι χιτώνες
τυλίγουν τα νέα παιδιά.

Κι αν όλα συντρίμμια θα γίνουν
εμείς προχωρούμε εμπρός!
Απόψ’ η νύχτα σφαδάζει
γιατί αύριο τη σβιή το φως.

Κι ώς τρίζουν βαρειές αλυσίδες
σπαθιά αναστημένα τα σειούν,
παληών πολεμάρχων οι ελπίδες
παιδιά που πορφύρα φορούν.

Πορφύρα είν’ τ’ αρχαίο το αίμα
μαρμάρου ανδριάντ’ αναστεί
-οι αρχαίες ψυχές ξαναζούνε
στου Ήλιου τον νιό μαχητή.

Μας θέλουν μαννάδες και θείες
κρυμμένους στα υπόγεια βαθειά·
μα οι τάφοι κι οι ζώσες κηδείες
ταιριάζουν στα ψόφια κορμιά!

Πολέμου κλαγγές σαν ηχούνε
μιά σάλπιγγα μυστική
υπάρχουν καρδιές που ακούνε
-παιδιά με θεών ψυχή!

Απόλεμοι κράχτες ειρήνη
κι αγάπη μαζί διαλαλούν·
μόν’ στ’ Άρια παιδιά αυτή δέ δίνει
ανάσα και χώρο να ζούν!

Χωράει έναν Ήλιο η καρδιά μας
και ’μάς δεν χωράει όλ’ η γη!
-Απόλεμοι κράχτες χαθήτε
συρθήτε στην καταπακτή!!!

https://www.armahellas.com/%ce%b5%ce%bc%ce%b2%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%bf%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%ce%ad%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85/