Writersblo(c)kje: Inspiratie : hoe kom jer er op?

Inspiratie: hoe kóm je erop?

Even terug naar die amateurschrijver in dat hutje op de hei. Weet je nog dat die daar - getroffen door inspiratie - zijn eerste bestseller schreef om vervolgens te gaan rentenieren?
Ik had je al uit de droom geholpen dat het schrijversvak niet zo romantisch is als dat. In een vlaag van inspiratie alles aan de kant zetten om een goedverdienende bestseller te schrijven waarvan je vervolgens kan leven.
Zal ik dan nog maar een zeepbel doorprikken? Wachten op inspiratie is onzin.
“If you wait for inspiration to write you're not a writer, you're a waiter.”
Dan Poynter, een amerikaanse auteur, zei het al eens: als je wacht op inspiratie dan ben je iemand die wacht, geen schrijver. Inspiratie komt je niet magisch aanvliegen, het raakt je niet op een dag waarna er zomaar een boek uitrolt. Schrijven is hard werken. Het komt niet aanwaaien. Wachten op inspiratie is dus onzin. Sorry.

Maar heb je dan geen inspiratie nodig om iets te kunnen schrijven, hoor ik je denken? Natuurlijk wel, maar het woord inspiratie is wellicht wat misleidend. Het klinkt magisch, wonderlijk en haast poëtisch. Misschien moeten we het een idee noemen. Ja, dat is het. Je hebt een idee nodig. En dat idee kan overal vandaan komen…

Een idee voor een boek kan bijvoorbeeld ontstaan omdat je zelf iets hebt meegemaakt. Maar het kan ook komen wanneer je een mooi lied hoort, iemand anders jou een verhaal vertelt, je een film kijkt of gewoon een beeld wat je ziet als je ‘s ochtends naar het werk rijdt.
Inspiratie - vooruit, we noemen het toch even zo - kan overal vandaan komen. Als schrijver is het juist de kunst om het te vinden in alledaagse dingen: een opmerking, een blik of een nieuwsbericht. En dan is het er. Het idee. Maar dan ben je er nog niet. Je moet het idee uitwerken, karakters bedenken en verhaallijnen uiteenzetten, oftewel: plotten.

En dan kom ik op de conclusie waar Dan Poynter al eerder op kwam. Als je wacht op inspiratie ben je iemand die wacht, geen schr..