Of Poetin is een steracteur die voor zijn oeuvre van 24 jaar een Oscar verdient. Of hij is eerlijk, of zo eerlijk als iemand in die positie in het openbaar kan zijn, en integer. Ik neig naar het laatste. Ik zou het pas zeker kunnen weten als ik de man persoonlijk zou ontmoeten en in de ogen kon kijken, zijn uitstraling kon voelen. Ik zou dat niet erg vinden. Dream on, Erick …
Ben ik nu een Poetin poedel? Een Poetin lover?
Met mijn kennis van zaken over de recente ontwikkeling van Rusland onder Poetin, beter gezegd de wederopstanding van Rusland, met alle mogelijke weerstand vanuit het Westen dat vasthoudt aan verouderde ideeën uit de tijd van de Sovjets en de Koude Oorlog, het voortdurend in het openbaar beschuldigen en vernederen van Rusland, de opstomende dreiging van de NAVO richting de Russische grens, het geopolitieke gelieg en bedrog, heb ik een diep respect voor Vladimir Poetin ontwikkeld.
Met een ontwikkeld vermogen tot me verplaatsen in allerlei rollen begrijp ik waarschijnlijk beter in welke positie hij zich ziet gedrongen. Ik zei het al eerder, probeer je dat voor te stellen. Als hij werkelijk integer en eerlijk is in wat hij zegt, en alles lijkt daarop te wijzen, dan kun je toch niet anders dan respect hebben voor zijn tolerantie, geduld en terughoudendheid?
Op een micro-manier kan ik me daar enigszins een voorstelling maken van hoe dat voelt. Altijd aangewezen en nagewezen worden. Niet vertrouwd worden. Zaken die je worden toegedicht zonder enig bewijs en een groot deel van de wereld die het gelooft. En dat gedurende 24 jaar, non stop. Je moet er maar tegen kunnen. Dus ik heb zeker sympathie voor de man.
Wel moet ik zeggen dat mr. Poetin op mij soms een beetje naïef overkomt als het gaat om zijn hoop op betere betrekkingen met de VS en de rest van de westerse wereld. Maar misschien is dat gespeeld.
Het Amerika waar hij mee te maken heeft is voor Rusland en een groeiend deel van de wereld als de peuter, het gezicht onder de chocolade, die wordt gevraagd of hij van de chocolade heeft gesnoept en dit ontkent, al draagt hij het bewijs voor het tegendeel op zijn gezicht.
Er bestaat een groot cultuurverschil tussen Rusland en het Westen. De culturele en maatschappelijke normen en waarden die wij in het westen al lang geleden grotendeels hebben laten varen zijn in Rusland nog springlevend. Het is hart en ziel voor het Russische volk. Ze vragen niet veel meer dan dit te respecteren.
En het is een trots volk. Logisch dus dat zij hun land zullen verdedigen wanneer het wordt bedreigd. Dat doet toch iedereen? Al kun je je afvragen hoe dat straks zal moeten wanneer generatie Alfa de volwassen leeftijd heeft bereikt. Zijn we met hen überhaupt nog wel in staat ons te verdedigen tegen welke vijand ook? Of zullen ze zeuren en miepen bij elk bevel? De toekomst zal het leren.
Wat ik hoop is dat dit niet nodig zal zijn. Dat uiteindelijk de stem van de rede zal worden gehoord en gevolgd. IJdele hoop?
