Na het vertalen van tientallen uren aan woorden uit de mond van Vladimir Poetin heb ik deze man nooit kunnen betrappen op het soort gluiperigheid, oneerlijkheid, arrogantie en het type leugens die we maar al te goed kennen van andere bekende wereld“leiders.”
Als alle grote landen een werkelijk leider zouden hebben als President Poetin dan zag de wereld er heel anders uit. Niet de unipolaire wereld die de VS graag wil, met zichzelf als onbetwiste leider, maar wereldwijde samenwerking binnen een multipolaire wereld, waar niemand een ander bedreigt of overheerst. Waar iedereen, al naargelang cultuur en traditie, baas is in het eigen, soevereine land.
Niet de smerige spelletjes zoals de VS heeft gespeeld sinds de Tweede Wereldoorlog. “Doe wat wij zeggen, of anders…” En alle schoothondjesstaten die daar vrolijk achteraan huppelen.
Vladimir Poetin wil daar geen deel aan hebben. Al sinds zijn aantreden staat hij welwillend en met uitgestoken hand richting de Verenigde Staten. De Russen zijn een trots volk.
Als ik terugkijk op de recente geschiedenis en zie hoe deze man werd getergd door het Westen, de (krachten achter ...) VS voorop, dan kun je alleen maar bewondering hebben voor zijn eindeloze geduld en tolerantie.
Hoe zou jij je voelen als je voortdurend van alle kanten werd aangevallen met onwaarheden? Als je steeds netjes blijft en alles duidelijk wilt uitleggen maar niemand luistert of neemt je serieus? Sterker nog, je wordt in de wereldwijde media afgeschilderd als een nieuwe Hitler? Laat dat heel even doordringen …
Daar komt mijn sympathie voor Vladimir Poetin vandaan. Ik denk dat hij oprecht is in wat hij al zegt sinds zijn aantreden. Hij wil geen oorlog met wie dan ook. Hij wil geen nieuw Russisch Rijk. Hij wil niet de de wereld veroveren om deze om te toveren tot een communistische staat. Hij wil niet de rol overnemen die Amerika lange tijd heeft vervuld. Hoe moet dat voelen, als dit zo is, en ik geloof echt dat dit zo is? Wat je ook zegt en hoe consistent je daar ook al die jaren in bent geweest? Om daar als mens mee om te gaan? Naast dat je de verantwoordelijkheid voelt voor het lot van ruim 143 miljoen van je landgenoten? Hoe hij daarmee omgaat is voor mij niet te bevatten.
Maar het is te danken aan dit eindeloze geduld dat wij er allemaal nog zijn. De vraag is hoe vaak je de beer kunt porren tot hij een keer uithaalt?
Afgezien van dit alles slaagde Poetin erin om van de staat in verval die hij bij zijn aantreden als president erfde terug op te bouwen tot de wereldmacht die ze nu is. En als Poetin zo’n beest was, waarom staan vele landen dan te trappelen om lid te worden van dit nieuwe internationale bondgenootschap, BRICS?
Het wordt hoog tijd dat wij hier inzien dat we aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan. Doen we dat niet, zoeken we geen toenadering tot Rusland, blijven we maar de rampkoers volgen die de VS voor ons uitstippelt, dan weet ik niet hoe het hier over 20 jaar zal gaan. Leuk zal het niet zijn, ben ik bang …
