Dit is geen satire. Het is werkelijkheid, en helemaal niet grappig.
Het lijkt bijna een wereldwijd fenomeen, in ieder geval in de zogeheten Westerse wereld, een aanduiding die men daar graag ziet als synoniem aan beschaafd.
Het is maar wat je besc…
Dit is geen satire. Het is werkelijkheid, en helemaal niet grappig.
Het lijkt bijna een wereldwijd fenomeen, in ieder geval in de zogeheten Westerse wereld, een aanduiding die men daar graag ziet als synoniem aan beschaafd.
Het is maar wat je beschaving noemt. Is dit het resultaat van hoeveel...? 2.000? 4.000? 6.000 jaar “beschaving?” En dit is waar we zijn?
Mijn hart treurt om de toekomstige generaties. Want ook in Nederland zagen we de afgelopen weken de nodige verontwaardiging bij sommigen (waar anderen het weer probeerden af te zwakken of te vergoelijken) rond de themaweek “Lentekriebels” (een hele week, dus veel gelegenheid tot herhalen van hetzelfde, zodat de conditionering zo goed mogelijk postvat).
En omdat herhalen van hetzelfde dé methode is om iets in iemands hoofd te prenten herhaal ik het hier nog maar een keer, in de hoop dat het diep doordringt, tot een niveau voorbij slechts weten en een realisatie wordt waarnaar je gaat handelen.
Herhaling is de sleutel tot conditionering. Je ontkomt aan de conditionering wanneer je je afwendt van de herhaling. Jammer van die leerplicht...
Zoals propagandaminister van Hitler, Joseph Goebbels, al zei:
Blijf een leugen herhalen en maak hem groot. Blijf hem herhalen en de mensen zullen het geloven. Ze zullen niet kunnen geloven dat een dergelijk groots ooit een leugen zou kunnen zijn.
En nu komen ze voor je kinderen. Zoals te zien in de video wordt weerloze kinderen geleerd over de laatste trends in het denken over geslacht. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En het spijtige is, voor die kinderen wordt het dat zo ook. Want kinderen hebben hersenen die nog lang niet af zijn. Geen referentiekader om aangeboden informatie aan af te meten. Ze slikken het voor de spreekwoordelijke zoete koek.
De zelf gehersenspoelde juf (of meester, of ding) voor de klas is de autoriteit, in praktisch opzicht waarschijnlijk meer nog dan de ouders, waar het gaat om overdragen van kennis en informatie. Maar natuurlijk zijn ouders voor de kinderen ook een autoriteit. Hoe ga je er als ouder mee om als je kind uit school thuiskomt, en je vraagt: wat heb je vandaag op school geleerd? En je kind van vier vertelt je dat je zelf kunt kiezen of je een jongen of een meisje wilt zijn, of geen van beide, hoe ga je daar als ouder dan mee om? Als jij er anders over denkt, normaal eigenlijk, zoals het altijd is geweest, niks ingewikkelds, moet je dan de juf gaan corrigeren? En wat doet dat voor de vertrouwensband tussen kind en juf, e.d.? Tussen de ouders en het kind?
Het maakt zaken onnodig hopeloos complex. Mijn mening? De biologische kant van seksuele voorlichting, daar kan ik me nog een rol bij voorstellen voor de school. Maar seksualiteit is zo individueel dat die educatie thuishoort bij de ouders.
