In dit deel een uitleg over hoe vaccins tot stand komen, en over dierproeven om overdraagbaarheid van polio te bewijzen. Een vreemde handelwijze bij de experimenten daartoe.
Proefdieren, volwassen maar veelal ook zogende muizen, hamsters en vijf uur oude cavia's, werden direct in hun hersenen ingespoten met een oplossing van, houd je hoofd er even bij..., een oplossing van onder andere rottende hersenen uit muizen die bij een eerder experiment rechtstreeks in hun hersenen waren ingespoten met een oplossing van poep uit twee jongens met vermeende symptomen van polio. Vermeend, niet aangetoond, een belangrijk onderscheid.
Dat daargelaten, maar is dat de wijze waarop mensen besmet raakten met polio? Werd hen deze giftige en onsmakelijke cocktail rechtstreeks in hun hersenen gespoten? Misschien heb ik zelf iets gemist...?
Enfin, het resultaat van hierboven beschreven experimenten was dat men er niet in slaagde het vermeende polio-virus uit de poep van de jongens, middels injecties rechtstreeks in de herenen, te laten resulteren in de symptomen van polio bij de arme proefdiertjes. Bij sommige experimenten overleefden de tere lijfjes van de pasgeborenen de injecties niet, maar dat had niets met een virus te maken.
O, en de grap van dit alles, de jongens van wie de poep werd gebruikt bij de polio-experimenten werden opgenomen in een ziekenhuis, behandeld, en waren binnen jaar vrij van enig symptoom van polio. Maar goed, hun “polio” was dan ook vermeend, niet aangetoond. Er wordt nog ingegaan op wat de voor de hand liggende oorzaak was. Het leek alsof “het polio-virus” slechts twee maanden per jaar, in augustus en september, toesloeg en de rest van het jaar vakantie vierde op een onbewoond eiland.
Persoonlijk was ik geschokt door de beelden waar kinderen, hun boterham etend aan een lange tafel, of spelend in het zwembad, worden besproeid met een dikke mist van DDT. Het is een wonder dat iemand het overleefde.
Het enige dat het experiment wel aantoonde was dat het wellicht niet gezond is om rottende hersenen en poep rechtstreeks in een pasgeborene te spuiten. Weten we dat ook weer...
Na een cabaretesk optreden van dr. Andrew Kaufman, één van de eersten die hun hoofd boven het maaiveld uitstaken en alternatieve verklaringen boden, verdiepen we ons nog in de antigenentest, het minder slimme broertje van de malafide PCR-test, en wordt de mythe ontkracht dat antilichamen iets te maken hebben met immuniteit.
We gaan richting het slot van de documentaire, waar ons nog een laatste apenstreek wacht...
