Het COVID-proces: Dag 3 - De PCR-test, deel 3 (Nederlands ondertiteld)

In dit deel vervolgen we de speurtocht langs de feiten betreffende de test die geen test is.

Het woord is aan Sona Pekova, een Tsjechische moleculair bioloog met een ervaring van bijna twintig jaar in het maken van ontwerpen voor diverse vormen van de PCR-testmethode waarvoor uitvinder Kary Mullis in 1993 de Nobelprijs voor Scheikunde kreeg (Heel toevallig overleed hij net voor het begin van de Plandemie...). Iemand die weet waar ze het over heeft.

Ze ontdekte al snel dat deze specifieke PCR-test voor SARS-Cov-2, zoals begin 2020 ontworpen door Christian Drosden, vol fouten en tekortkomingen zat, en meldde dit ook. Aan dovemansoren. Met haar eigen lab ontwikkelde ze een test die wel werkte, maar overheden wilden er niet van weten. Het ging immers niet om volksgezondheid. Er school een ander doel achter de Plandemie, en hiervoor waren enorme aantallen (valse) positieve testuitslagen nodig (direct bestempeld als “gevallen,” iets dat wereldwijd en simultaan plaatsvond...) om de Draconische maatregelen die volgden (ook weer wereldwijd en tegelijkertijd...) te rechtvaardigen.